|
جایگاه قبیله و ساختار شهری در همسازگری اجتماعی
شام و عراق در عصر امویان
|
مسعود بهرامیان   ، ابوالفضل رضوی ، حسن قریشی |
|
|
|
چکیده: (3122 مشاهده) |
| حکومت عربی-اسلامی امویان، به‌عنوان اولین سلسله در اسلام، در سال 40 توانست با غلبه بر گفتمان تئوکراسی دینی، گفتمان قبیله‌ای را بر جهان اسلام مستولی کند. خلفای اموی، با ایجاد نوعی انسجام اجتماعی در جامعۀ اسلامی، توانستند از غرب تا آندلس و از شرق تا آسیای میانه را به تصرف خود درآورند. این فتوحات در سایۀ نوعی انسجام صورت پذیرفت. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با طرح این سؤال که قبیله و سازمان شهری چه تأثیری در همسازگری اجتماعی عصر اموی داشت، به تبیین و تفسیر انسجام و همسازگری مذکور می‌پردازد. نتایج تحقیق حاکی از این است که درایت برخی خلفا در ایجاد توازن قبیله‌ای، جذب قبایل پرنفوذ، و بافت و ساخت شهرهای شام در تحقق انسجام اجتماعی این عصر مؤثر بودند. |
|
| واژه‌های کلیدی: امویان، شام، عراق، قبیله، ساختار شهری. |
|
|
متن کامل [PDF 463 kb]
(663 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/1/28 | پذیرش: 1398/1/28
|
|
|
|
|
|
