بررسی کارکردهای رسانهای خطابه و منبر در عصر اول عباسی (132-232ق)
|
محمد شیخ احمدی |
|
|
چکیده: (3005 مشاهده) |
با آغاز خلافت عباسیان، خطابه و منبر، بهعنوان رسانههایی ارتباطی و تأثیرگذار، در خدمت توجیه مشروعیت و تثبیت حکومت قرار گرفتند. در سدۀ اول خلافت عباسیان، خطبه خواندن به نام خلیفه بهمعنای رسمیت یافتن قدرت او بود و منبر نیز به تریبونی تبدیل شد که بر آن خطابههایی برای اعلام رسمی خلیفۀ وقت و ولیعهد او و دعا برای آنان ایراد میشد. در طرف مقابل، مخالفان نظام عباسی نیز از این کارکردهای رسانهای خطابه و منبر استفاده میکردند؛ آنها با ایراد خطابههایی در ذکر رذایل و مظالم خاندان بنیعباس، مردم را به نظام خلافت بدبین و به این وسیله، مشروعیت خلفا را در اذهان مردم خدشهدار میکردند. با توجه به اهمیت موضوع، پژوهش حاضر درصدد است تا کارکردهای منبر و خطابه را، بهعنوان رسانههای ارتباطی تأثیرگذار در تمدن اسلامی، با تکیه بر عصر اول خلافت عباسیان (132-232ق) بررسی کند. |
|
واژههای کلیدی: خطابه، منبر، رسانه، عصر اول عباسی. |
|
متن کامل [PDF 331 kb]
(895 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1398/1/28 | پذیرش: 1398/1/28
|
|
|
|