۱- سازکار اقتداریابی امویان در صدر اسلام با تاکید بر نقش دهاه اربعه
سیدعلیرضا واسعی (نویسنده مسئول)، زینب امیدی، محمود سید
چکیده
تحول خلافت اسلامی به سلطنت اموی که در فاصله زمانی نسبتا کوتاهی پس از رحلت پیامبر خدا رخ داد، منشأ پرسش ها و تأملات زیادی گردید،به ویژه آن که سردمداری این تبدل را کسانی بر عهده داشتند که در سالهای آغازین نبوت و تکون حاکمیت اسلامی، رهبری ستیز و مبارزه با آن را به دوش می کشیدند. گر چه در این اقتدار یابی از سنت ریشه دار قبیله گرایی و نقش خاندان های کنشگر عشیره محور نمی توان چشم پوشید، اما آن چه بیش از همه اذهان پژوهشیان را به خود معطوف می دارد، نقش همگرایانه شخصیت هایی است که در زمان جاهلی به عنوان داهیان عرب شناخته شده بودند. مقاله حاضر در رویکردی فرانگرانه به نقش قهرمانان/ نوابغ / شخصیت ها در تاریخ، با این فرضیه که دهاه اربعه، به ویژه شخصیت محوری معاویه در بازتولید نظام سیاسی عرب نقش برجسته داشت، به این پرسش کانونی پاسخ می دهد که چرا جامعه اسلامی به سرعت به سوی نظام سیاسی پیشااسلامی کشیده و تسلیم حاکمیتی شد که در مقیاس ارزش های اسلامی چندان موجه نمی نمود؟
واژگان کلیدی: دهاه عرب، اقتداریابی ، تحول خلافت، سلطنت اموی، حکومت معاویه
|
