۱. قرآن کریم.

۲. ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، قم،کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی، ۱۳۷۸.

۳. ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ترجمه سید محمد حسین روحانی، تهران، اساطیر، ۱۳۷۱ش.

۴. ابن العبری، ابوالفرج، مختصر تاریخ الدول، ترجمه عبد المحمد آیتی، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۷۷ش.

۵. ابن جوزی، ابوالفرج عبدالرحمان، المنتظم فی التاریخ الامم والملوک، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۲.

۶. ابن خلدون، عبدالرحمن، العبر- تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبدالمحمدآیتی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، ۱۳۶۳ش.

۷. ابن خلکان، ابی العباس، وفیات و الاعیان، قم، منشورات الشریف الرضی، ۱۳۶۴ش.

۸. ابن عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۷.

۹. ابن قتیبه دینوری، ابی محمد عبدالله بن مسلم، امامت و سیاست، ترجمه ناصر طباطبایی، تهران، ققنوس، ۱۳۸۰ش.

۱۰. ابن منظور، ابی الفضل، لسان العرب، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۷.

۱۱. ابوزهره، الخطابه أصولها تاریخها فی أزهی عصورها عند العرب، بی‌جا، مطبعه العلوم، ۱۹۳۴.

۱۲. ارشد حسن، محمد، «خطبه الحجاج بن یوسف الثقفی الواعظیه؛دراسه فی ضوء نظریه الاتصال الادبی»، التجدید، مجلد العشرون، العدد الاربعون، ۲۰۱۶، ص۱۳۵-۱۶۷.

۱۳. افتخاری، اصغر، خشونت و جامعه، تهران، سفیر، ۱۳۷۹ش.

۱۴. امانی، محمد هاشم عبدالمجید، «خطبه دیر الجماجم للحجاج به یوسف الثقفی بین الندا و الاستفهام: دراسه بلاغیه نقدیه»، جامعه الازهر، حولیه کلیه الدراسات الاسلامیه و العربیه للبنات باسکندریه، جزء ۹، ۲۰۱۵، ص۹۲۰-۱۰۴۷.

۱۵. آرنت، هانا، خشونت، ترجمه عزت اله فولادوند، تهران، خوارزمی، ۱۳۵۹ش.

۱۶. بروکلمان، کارل، تاریخ ملل و دول اسلامی، ترجمه هادی جزایری، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۴۶ش.

۱۷. بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب الأشراف، تحقیق سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷.

۱۸. بن حمزه، نوره، «سمات الاسلوب الخطابی: خطبه الحجاج بعد دیر الجماجم انموذجاٌ»، جامعه محمد فیض سبکره، مجله العلوم الانسانیه، العداد۴۴، ۲۰۱۷، ص۴۸۹-۴۹۹.

۱۹. تدگر، رابرت، چرا انسانها شورش می کنند، ترجمه علی مرشدی زاد، تهران، پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۳۷۷ش.

۲۰. ثعالبی، أبو منصور، ثمار القلوب، قاهره، دارالمعارف، بی‌تا.

۲۱. جاحظ، ابوعثمان، البیان والتبیین، تحقیق علی بوملحم، بیروت، دارالمکتبه الهلال، ۱۳۱۱.

۲۲. حتی، فیلیپ، تاریخ عرب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، آگاه، ۱۳۸۰ش.

۲۳. دیکسون، عبدالامیر، خلافت اموی، ترجمه گیتی شکری، تهران، طهوری، ۱۳۸۱ش.

۲۴. زبیدی، سیدمرتضی، شرح تاج العروس، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۴.

۲۵. زمخشری، ربیع الأبرار ونصوص الأخیار، بیروت، مؤسسه الأعلمی، ۱۴۱۲.

۲۶. صفوت، احمد زکی، جمهره خطب العرب فی عصور العربیه الزاهره، بیروت، المکتبه العلمیه، ۱۹۸۰.

۲۷. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری، ترجمه ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، ۱۳۷۵ش.

۲۸. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تأویل القرآن، تحقیق أحمد محمد شاکر، بیروت، مؤسسه الرساله، ۱۴۲۰.

۲۹. عابدینی جزینی، مهدی و عسکر علی کرمی، «آلیات الاقناع فی خطب الحجاج بن یوسف الثقفی (دراسه نقدیه تحلیله)»، جامعه اصفهان، بحوث فی اللغه العربیه، العدد ۱۶، ربیع و صیف ۱۴۳۸/۱۳۹۶، ص۶۳-۷۴.

۳۰. عامر، رضا، «دراسه حجاجیه تداولیه فی خطبه الحجاج بن یوسف الثقفی فی اهل الکوفه حین ولی الکوفه»، الجزائر، جامعه میله، مجله دراسات لجامعه عمار ثلیجی؛ مجله دولیه محکمه، العدد ۷۳، دیسمبر ۲۰۱۸، ص۵۶-۶۹.

۳۱. عزاوی، ابوبکر، اللغه و الحجاج، بیروت، موسسه الرحاب الحدیثه، ۲۰۰۹.

۳۲. قلقشندی، صبح الاعشی، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۹۸۵.

۳۳. ماهر السوسی، عبدالله، «خُطبُ الحجاج بن یوسف الثقفی دراسه اُسلُوبیه»، اشراف دکتر ولید محمود ابو ندی، الجامعه الاسلامیه غزه، کلیه الادب، ماجیستر اللغه العربیه، ۲۰۱۷.

۳۴. مبَرد، ابوالعباس، الکامل فی اللغه و الادب، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۹۹۷.

۳۵. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاءتراث عربی، ۱۴۰۳.

۳۶. مسعودی، علی ابن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۷۴ش.

۳۷. نویری، شهاب الدین احمد، نهایه الارب، ترجمه دکتر محمود دامغانی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴ش.

۳۸. نویمان، فرانتس، «شیوه‌های تحقیق در قدرت سیاسی»، ترجمه عزت الله فولادوند، فرهنگ، شماره۴و۵، ۱۳۶۸ش، ص۳۹۹-۴۲۴.

۳۹. یعقوبی، ابن واضح، تاریخ یعقوبی، ترجمه محمد ابراهیم آیتی، تهران، علمی و فرهنگی، ۱۳۷۱ش.