حکومت عربی-اسلامی امویان، به‌عنوان اولین سلسله در اسلام، در سال 40 توانست با غلبه بر گفتمان تئوکراسی دینی، گفتمان قبیله‌ای را بر جهان اسلام مستولی کند. خلفای اموی، با ایجاد نوعی انسجام اجتماعی در جامعۀ اسلامی، توانستند از غرب تا آندلس و از شرق تا آسیای میانه را به تصرف خود درآورند. این فتوحات در سایۀ نوعی انسجام صورت پذیرفت. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با طرح این سؤال که قبیله و سازمان شهری چه تأثیری در همسازگری اجتماعی عصر اموی داشت، به تبیین و تفسیر انسجام و همسازگری مذکور می‌پردازد. نتایج تحقیق حاکی از این است که درایت برخی خلفا در ایجاد توازن قبیله‌ای، جذب قبایل پرنفوذ، و بافت و ساخت شهرهای شام در تحقق انسجام اجتماعی این عصر مؤثر بودند.
Bahramian M, Razavi A. The Position of Tribe and Urban Structure in Social Compatibility of Sham and Iraq in Umayyad Era. islamhistory 2018; 1 (29) URL: http://journal.isihistory.ir/article-1-608-fa.html
بهرامیان مسعود، رضوی ابوالفضل، قریشی حسن. جایگاه قبیله و ساختار شهری در همسازگری اجتماعی
شام و عراق در عصر امویان
. پژوهشنامه تاریخ اسلام. ۱۳۹۷; ۱ (۲۹)
(2).jpg)
(1).jpg)
