|
نوگرایی در تونس؛
از شکل‌گیری تا پیدایش نگاه انتقادی به مدرنیته (1937-1881م)
|
زهرا میرزایی   ، ولی الله برزگر کلیشمی ، احمد بادکوبه هزاوه |
|
|
|
چکیده: (2077 مشاهده) |
| تونس در اوایل قرن نوزدهم میلادی به سبب ارتباط با مصر و عثمانی و نیز تعامل با فرانسه که از خاستگاه‌های اصلی نوگرایی بود با مدرنیته آشنا شد. نوگرایی در تونس با نوسازی‌های احمدبای (حک. 1837-1855م) آغاز شد. این نوگرایی تا آغاز استعمار فرانسه (1881م) و پیدایش دیدگاه‌های انتقادی در باب مدرنیته ادامه پیدا کرد. نخستین نوگرایان تونس مانند دیگر کشورهای اسلامی از افراد وابسته به حاکمیت بودند و اقدامات نوسازی آنها بیشتر معطوف به جنبه مادی و ملموس مدرنیته بود. آنها با نگاه به ظواهر مدرنیته، راه هرگونه رشد و ترقی را در تقلید و اقتباس از غرب می‌دانستند. مسئله اصلی پژوهش این است که زمینه‌ها و عوامل نفوذ و گسترش مدرنیته در تونس چه بوده‌است؟ پژوهش حاضر با بررسی عوامل و زمینه‌های ورود مدرنیته به تونس، به تبیین ماهیت و ویژگی‌های گفتمان نخستین مرحله نوگرایی در تونس می‌پردازد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نخستین مرحله از گفتمان نوگرایی در تونس، بیشتر ماهیت نوسازی داشت. راهکار اصلی تجددخواهان برای برون‌رفت تونس از عقب ماندگی‌ها، استفاده همه جانبه از دستاوردهای فنی و صنعتی مدرنیته بود. آنها به مبانی و الزامات معرفت شناختی مدرنیته بی‌توجه بودند. از این‌رو فهم بنیادینی از تعاریف و مفاهیم اساسی مدرنیته درباره انسان، جهان و جامعه نداشتند. |
|
| واژه‌های کلیدی: احمدبای، تونس، سنت‌گرایان، مدرنیته، نوسازی در تونس، نوگرای در تونس. |
|
|
متن کامل [PDF 2264 kb]
(473 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1399/11/12 | پذیرش: 1399/1/10
|
|
|
|
|
|
(2).jpg)
