[صفحه اصلی ]   [Archive] [ English ]  
:: صفحه اصلي :: درباره نشريه :: آخرين شماره :: تمام شماره‌ها :: جستجو :: ثبت نام :: ارسال مقاله :: تماس با ما ::
بخش‌های اصلی
صفحه اصلی::
اطلاعات نشریه::
آرشیو مجله و مقالات::
برای نویسندگان::
برای داوران::
ثبت نام و اشتراک::
تماس با ما::
تسهیلات پایگاه::
بایگانی مقالات زیر چاپ::
فهرست داوران نشریه::
گزارش آماری مقالات::
::
جستجو در پایگاه

جستجوی پیشرفته
..
بانک ها و نمایه نامه ها
..
انجمن ایرانی تاریخ اسلام
..
پرتال جامع علوم انسانی
..
بانک اطلاعات نشریات کشور
..
پایگاه مجلات تخصصی نور
..
ویراساینس
..
:: دوره 1، شماره 50 - ( تابستان 1402 ) ::
جلد 1 شماره 50 صفحات 80-63 برگشت به فهرست نسخه ها
رشد و گسترش اخباری‌گری در بحرین سده 11 و 12 هجری
فرشید لاری منفرد
چکیده:   (666 مشاهده)
اخباری‌گری یکی از مهم‌ترین مکاتب فقهی تشیع است. روش این فرقه برای دست‌یابی به احکام شرعی، پیروی از اخبار و احادیث است. این مکتب فقهی در اوایل قرن یازدهم هجری توسط محمدامین استرآبادی (متوفای 1036) و با نگارش کتاب فوائد المدنیه در قالبی نو مطرح و احیا شد و به سرعت در سرزمین‌های اسلامی گسترش یافت. سرزمین بحرین به دلیل پیشینه حدیث‌گرایی و تشابهات فرهنگی و مذهبی با ایران عهد صفوی به سرعت از این جریان فکری متأثر شد؛ به طوری که بنا بر تصریح منابع تاریخی، بحرین مرکز اصلی جریان اخباری‌گری شده بود. این پژوهش بر آن است تا با رویکرد توصیفی - تحلیلی و بر اساس منابع کتابخانه‌ای به بررسی و تبیین دلایل رشد و گسترش این مکتب فقهی در بحرین بپردازد. سوال اصلی پژوهش این است که چه عواملی موجب رشد و گسترش اخباری‌گری در بحرین در سده 11 و 12 هجری شد؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که عواملی همچون تأثیرپذیری از مکتب اخباری‌گری دوره صفوی، وجود سنت علم الحدیث در بحرین و تضعیف جایگاه علمای اصولی در آن سرزمین موجب رشد و گسترش اخباری‌گری در بحرین شد.
واژه‌های کلیدی: اخباری‌گری، اصولیان، بحرین، تاریخ حدیث، صفویه.
متن کامل [PDF 599 kb]   (210 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1402/5/12 | پذیرش: 1402/8/9
فهرست منابع
1. ابراهیم، فواد، «البحرین فی العهدین الصفوی و القاجاری؛ دور الدوله فی التجاذب الاصولی الاخباری»، نشریه الواحه، العدد2، ربیع الثانی1995م، ص150-155.
2. ابن‌اثیر، عزالدین علی، الکامل، ترجمه عباس خلیلی، تهران، علمی، 1371ش.
3. احمدوند، عباس و سعید طاووسی مسرور، فیض کاشانی از منظر خاورشناسان، تهران، مدرسه عالی شهید مطهری، 1388ش.
4. استرآبادی، محمدامین و نورالدین موسوی عاملی، الفوائد المدنیه و الشواهد المکیه، قم، نشر اسلامی، 1424.
5. استرآبادی، محمدامین، دانشنامه شاهی، تصحیح مهدی حاجیان و علی اکبر زال پور، تهران، حکمت و اندیشه، 1395ش.
6. امین، سیدمحسن، اعیان الشیعه، تهران، طبع و نشر، 1367ش.
7. انصاری، جلال خالد هارون، تاریخ القبائل العربیه فی السواحل الفارسیه، بی‌جا، مکتبه علوم النسب، 2008م.
8. انوری، حسن، فرهنگ بزرگ سخن، تهران، سخن، 1381ش.
9. آقابزرگ طهرانی، الذریعه الی تصانیف الشیعه، نجف، مطبعه الغری، 1355ش.
10. آل‌سیدغفور، سیدمحسن، جایگاه سیاسی عالم دینی در دو مکتب اخباری و اصولی، قم، بوستان کتاب، 1386ش.
11. آل‌عصفور، علی محمدحسن، بعض فقهاء البحرین فی الماضی و الحاضر مع تراجم علماء آل عصفور، بیروت، دارالعصفور، 1993م.
12. بحرانی، شیخ علی، انوار البدرین فی تراجم علماء القطیف و الاحساء و البحرین، قم، مطبعه بهمن، 1987م.
13. بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناضره فی احکام العتره الطاهره، قم، انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، 1396ش.
14. بحرانی، یوسف بن احمد، لؤلؤه البحرین فی الاجازات و تراجم رجال الحدیث، بحرین، فخراوی، 2008م.
15. برزنونی، محمدعلی، «درآمدی بر چگونگی تکوین مکاتب فقهی در شیعه»، فصلنامه مقالات و بررسی‌ها، شماره70، زمستان1388ش، ص109-141.
16. بهشتی، ابراهیم، اخباری‌گری: تاریخ و عقاید، قم، دارالحدیث، 1390.
17. پوراکبر، الیاس و علی‌نقی خدایاری، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های هشتم تا یازدهم هجری، قم، موسسه فرهنگی دارالحدیث، 1390ش.
18. تنکابنی، محمد بن سلیمان، قصص العلماء، تصحیح محمدرضا برزگر و عفت کرباسی، تهران، علمی و فرهنگی، 1386ش.
19. جعفری، محمدمهدی، دائره‌المعارف تشیع، تهران، ادبستان، 1379ش.
20. جعفریان، رسول، «روابط علمای بحرین با ایران در دوره صفوی»، مرکز دائره المعارف اسلامی، 1395ش؛
21. Retrieved June. 27, 2024, from https://www.cgie.org.ir/fa/news/142060.
22. جنبی، عبدالخالق بن عبدالجلیل، تاریخ التشیع لاهل البیت فی اقلیم البحرین القدیم، بیروت، المحجبه البیضاء، 2014م.
23. حاج منوچهری، فرامرز،«واگرایی‌ها و همگرایی‌های عالمان شیعی و بازتاب آن در اجازات حدیث از عصر شیخ طوسی تا دوران شیخ بهایی»، فصلنامه صحیفه مبین، شماره53، بهار1392، ص7-38.
24. حائری، عبدالهادی، تشیع و مشروعیت در ایران و نقش ایرانیان مقیم عراق، تهران، امیرکبیر، 1364ش.
25. حکیم، سید محمد، الاصولیه و الاخباریه(بین الاسماء و الواقع)، بیروت، دارالهلال، 2013م.
26. خوانساری اصفهانی، سید محمدباقر، روضات الجنات، قم، موسسه اسماعیلیان، 1390ش.
27. خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواه، قم، دفتر آیت‌الله العظمی خوئی، 1368ش.
28. سبحانی‌تبریزی، جعفر، ادوار الفقه الامامی، قم، امام صادق(ع)، 1424.
29. سلیمانی آشتیانی، مهدی، تاریخ حدیث بحرین، تهران، کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، 1400ش.
30. سلیمانی آشتیانی، مهدی و مهدی فرمانیان، «درآمدی بر تاریخ حدیث شیعه بحرین در عصر حضور» فصلنامه علوم حدیث، شماره72، شهریور1393، ص82-103.
31. سیوری، راجر، ایران عصر صفوی، ترجمه کامبیز عزیزی، تهران، نشر مرکز، 1395ش.
32. شب‌خیز، محمدرضا، اصول فقه دانشگاهی، قم، انتشارات لقا، 1392ش.
33. شهابی، محمود، ادوار فقه، تهران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، 1375ش.
34. صفره، حسین، تاریخ حدیث شیعه در سده‌های دوازدهم و سیزدهم هجری، قم، دارالحدیث، 1385ش.
35. طباطبایی، محمدکاظم، تاریخ حدیث شیعه (2)، قم، دارالحدیث، 1395ش.
36. قزوینی، زکریا، آثار العباد و اخبار العباد، ترجمه جهانگیر میرزا قاجار، تهران، امیرکبیر، 1374ش.
37. کحاله، عمر رضا، معجم المولفین، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1376.
38. کشمیری، محمدعلی، نجوم السماء، بی‌جا، چاپخانه جعفری، 1303.
39. گلی زواره، غلامرضا، «سیری در تاریخ و جغرافیای سرزمین بحرین: تحولات علمی و فرهنگی شیعی در بحرین»، درسهایی از مکتب اسلام، شماره614، تابستان1391ش، ص43-50.
40. ماحوزی، سلیمان، فهرست آل بابویه و علماء البحرین، تصحیح احمد حسینی، قم، کتابخانه عمومی آیت‌الله مرعشی نجفی، 1404.
41. مادلونگ، ویلفرد، «تاریخ و عقاید مکتب اخباری شیعه»، ترجمه حمید عطایی نظری، فصلنامه جهان کتاب، شماره 11 و 12، زمستان1387ش، ص51-53.
42. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار علیهم السلام، بیروت، داراحیاء التراث العربی، 1360ش.
43. مدرس، محمدعلی، ریحانه الادب: در شرح احوال و آثار علما و عرفا... فی تراجم المعروفین بالکنیه او اللقب، تهران، خیام، 1369ش.
44. مدرسی طباطبایی، سید حسین، مقدمه‌ای بر فقه شیعه، ترجمه محمد آصف فکرت، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، 1368ش.
45. مشکور، محمد جواد، فرهنگ فرق اسلامی، مشهد، آستان قدس رضوی، 1387ش.
46. مکارم شیرازی، ناصر، دائره المعارف فقه مقارن، قم، امام علی بن ابی طالب(ع)، 1427.
47. مهتدی بحرانی، عبدالعظیم، علماء البحرین: دروس و عبر، بیروت، موسسه البلاغ، 1373ش.
48. نوری، حسین بن محمدتقی، خاتمه المستدرک الوسائل، قم، موسسه آل البیت(ع)، 1373ش.
49. یاقوت حموی، معجم البلدان، ترجمه علینقی منزوی، تهران، سازمان میراث فرهنگی کشور، 1380ش.
50. یوسفی اشکوری، حسن، «آل عصفور»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، دائره المعارف بزرگ اسلامی، 1374ش.
51. Alrasheed, Rashed, »The Divine Gaps between the usuli and Akhbari in Bahrain, Causes and Repercussions« Religions, vol.11, No.7, 2020, p2-14. Doi: https://doi.org/10.3390/rel11070321.
52. Cole, Juan, »Shii Clerics in Iraq and Iran 1722-1780: The Akhbari-Usuli Conflict ReconsidereI«, Iranian Studies, vol.18, No.1, 1985, p3-34.
53. Gleaveو Robert, Scripturalist Islam:The History and Doctrines of the Akhbari shii School, Leiden, Brill, 2007.



XML   English Abstract   Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Lari Monfared F. The Growth and Expansion of the Traditionalism (Akhbāriyyūn) in Bahrain during the 11 and 12th Centuries. islamhistory 2023; 1 (50) :63-80
URL: http://journal.isihistory.ir/article-1-1375-fa.html

لاری منفرد فرشید. رشد و گسترش اخباری‌گری در بحرین سده 11 و 12 هجری. پژوهشنامه تاریخ اسلام. 1402; 1 (50) :63-80

URL: http://journal.isihistory.ir/article-1-1375-fa.html



بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
دوره 1، شماره 50 - ( تابستان 1402 ) برگشت به فهرست نسخه ها
پژوهش نامه تاریخ اسلام (فصلنامه انجمن ایرانی تاریخ اسلام) Quartely Research Journal of Islamic History
Persian site map - English site map - Created in 0.07 seconds with 48 queries by YEKTAWEB 4712